Het ergste is niet dat mensen spelfouten maken. Dat overkomt iedereen. Het wordt pas helemaal een ramp als ze zich er niets meer van aantrekken, als ze niet eens meer de moeite doen om  uit hun fouten te leren en ze in de toekomst te vermijden. En als dat begint met de taal en met het taalonderwijs, zal die mentaliteit zich verspreiden over alle andere domeinen waarin taal en rol speelt. De verrotting begint met de mentaliteit dat het er allemaal niet op aankomt, als het maar ongeveer goed is. Taal is minstens één van de instrumenten van ons denken. Niet het enige natuurlijk. Een ingenieur kan zich bijvoorbeeld een bouwplan of het raderwerk in een machine visueel voorstellen, zonder daarbij taal te gebruiken. Maar ook met deze nuancering blijft taal een uiterst belangrijk instrument in álle denkprocessen, op álle gebieden. Zou u in een vliegtuig willen zitten dat hersteld en onderhouden wordt door grondpersoneel dat al tevreden is als het allemaal ongeveer goed is? Als de veiligheidscontroles slechts in grote lijnen correct waren. Zou u geopereerd willen worden door een chirurg met zo’n mentaliteit? Of zou u willen dat uw medische apparatuur en uw beademingstoestel en uw andere medische apparatuur werden ingesteld door verplegers die de handleidingen en instructieboekjes ongeveer wel begrijpen? Een beetje? Min of meer? Zelfs nu kunnen we al zien hoe de versloffing, de slordigheid en de oppervlakkigheid het gebrek aan intellectuele discipline, aan concentratievermogen en aan nauwkeurigheid, zich over de andere geledingen van de maatschappij verspreiden, onder andere omdat het onderwijs geen eisen meer durft stellen aan correct taalgebruik, discipline, zelfdiscipline, geheugentraining en concentratie. Ik heb op de lagere school nog uren gebogen gezeten over oefeningen in “taalkundige en redekundige ontleding”. Saai en moeilijk. Maar ze bleken achteraf wel heel nuttig te zijn voor het aanleren van Nederlands op een hoger niveau én natuurlijk ook voor het aanleren van vreemde talen. Begin maar eens de grammatica van een vreemde taal te leren, als men niet eens meer de grammaticale basisregels van zijn eigen taal heeft geleerd, als men nog nauwelijks weet wat een gezegde is, een lijdend voorwerp of een meewerkend voorwerp, een sterk of een zwak werkwoord. Ja, dan blijft er alleen stuntelig Nederlands over en steenkool-Engels, waarvan men denkt dat het écht de taal is van Hemingway, Marc Twain en Edgar Allan Poe. Merk overigens op dat dit geen typisch Vlaams of Nederlands fenomeen is. In Frankrijk, Canada, de VS, Groot-Brittannië en Duitsland voert links dezelfde strijd tegen correct en beschaafd taalgebruik van respectievelijk het Frans, het Engels en het Duits.